طلب حلالیت در آستانه ماه مبارک رمضان

اندک اندک ماه شعبان تمام میشود و زمان کوچ کردن به ماه قشنگ رمضان و دعا کردن با لب تشنه و دست لرزان میرسد، وقت بخشیدن و صاف کردن دلهاست، پس مرا ببخش اگر با نگاهی و صدایی و زبانی بر دلت کدورتی انداخته ام، شاید فرصتی برای جبران نباشد، حلالم کنید.

برق خاشاک گنه،روزه تابستان است * دود این آتش جانسوز به از ریحان است

 

میتوان یافت ز سی پاره ماه رمضان * آنچه ز اسرار الهی همه در قرآن است

 

هست در غنچه ی لب بسته ی این ماه نهان * گلستانی که نسیمش نفس رحمان است

 

مشو از عزت این مهر الهی غافل * که در این مهر بسی گنج و گهر پنهان است

 

ماهرویی که شب قدر بود یک خالش * در سراپرده ماه رمضان پنهان است

 

میکند روزه ماه رمضان عمر دراز * مد انعام درین دفتر و این ایوان است

 

غفلت از تشنگی و گرسنگی کم گردد * که لب خشک بر این بند گران سوهان است

 

باش با قد دو تا حلقه این در صائب * که مراد دو جهان در خم این چوگان است

صائب تبریزی